KurdîBiguhêre

BilêvkirinBiguhêre

Navdêr 1Biguhêre

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî dev dev
Îzafe devê devên
Çemandî devî devan
Nîşandera çemandî devî wan devan
Bangkirin devo devino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî devek devin
Îzafe devekî devine
Çemandî devekî devinan
 
Devê jinekê (1)
 
Di Wîkîpediyaya kurdî de gotarek li ser devê mirov heye.

dev nêr

  1. Kuna li leşî ya ku mirov tê re diaxive û dixwe.

Bi alfabeyên dinBiguhêre

Biguhêre

EtîmolojîBiguhêre

Ji proto-îranî *zefen-/zefer-, hevreha kurmancî difin, avestayî zefen, farisiya kevin defen, belûçî دف (def) / دپ (dep), pehlewî dehan, farisî دهن‎ (dehen) / دهان (dehan: dev), دم (dem: hilm, henase, bêhn, nefes), soranî ده‌م / dem (dev). A kurmancî kurdî ye û resentire ji peyva ( dehen ) hatiye ko herfa H a farisî dibe V di kurdî de, binêre van peyvan : ( Kulav ) ko ji peyva ( Kolah ) a Farisî hatiye herweha ( Kevn ) ko ji peyva ( Kohen ) hatiye. Peyva Soranî ji peyva ( Dêm ) hatiye ko maneya Navçavan dide.

Bi zaravayên dinBiguhêre

  • Soranî: dem
  • Kurdiya başûrî:
    Feylî: dem
  • Zazakî: fek

WergerBiguhêre

Navdêr 2Biguhêre

dev nêr

  1. ber, hêl
    dev da çolê û çû. (Wî berê xwe da çolê û çû.)

WergerBiguhêre

DaçekBiguhêre

dev

  1. ba, bal, cem, nik

Biguhêre

WergerBiguhêre

TirkîBiguhêre

NavdêrBiguhêre

dev

  1. dêw, hefrîd
  2. hût, hefrît, neheng, heydeh
  3. hût.
    Dev gibi bir adam.
    Zilamekî mîna dêwekî.
  4. mezin
    Dev bir yazar.
    Nivîskarekî zehf mezin.