fek

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fek	fek
Îzafe	feka	fekên
Çemandî	fekê	fekan
Nîşandera çemandî	wê fekê	wan fekan
Bangkirin	fekê	fekino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fekek	fekin
Îzafe	fekeke	fekine
Çemandî	fekekê	fekinan

fek mê

1. Feq, xefik, tepik, dek, dekûdolab, kemîn.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî فخ‎ (fexx), hevreha aramî ܦܚܚ‎ (pexx), îbranî פח‎ (pex). Guherîna X bi K ihtimalen di bin tesîra tirkî / osmanî de peyda bûye.

Zazakî

Navdêr

fek nêr

1. dev
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. devok

   In fekê ma nîyo, fekê Dersimî yo!

   (ji kerema xwe re wergera kurmancî ya vê mînakê binivîse)

Etîmolojî

Ji erebî فك‎ (fekk, “erzînk, çene”), hevreha aramî ܦܟܐ‎ (pekka). Peyva erebî wek فک‎ (fek) ketiye farisî û bi heman awayî di osmanî de jî peyda dibû.

Tirkî

Navdêr

fek

1. Fesxkirin, qetandin, birîn.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)