nefes

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /nɛˈfɛs/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: ne·fes

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	nefes	nefes
Îzafe	nefesa	nefesên
Çemandî	nefesê	nefesan
Nîşandera çemandî	wê nefesê	wan nefesan
Bangkirin	nefesê	nefesino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	nefesek	nefesin
Îzafe	nefeseke	nefesine
Çemandî	nefesekê	nefesinan

nefes mê

1. hewayê ku mirov di dev û difina xwe de tîne û dibe
   • Dê gul û reyhan bibarin têk û têk gulzar-i bit
     Şem'-i dê can dit ji şewqê bête ber subhê nefes
     Narit axir ger bi mûyek behsê zulfa yar-i bit — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Hevmane

• bêhn (2)
• henase
• hilm (2)

Jê

• (Lêker) nefes sekinîn
• (Lêker) nefes qut bûn
• nefes qut kirin
• nefes girtin
• nefes dan
• (Navdêr) nefesgirtin
• (Navdêr) nefesdan
• bênefes
• bênefesî
• binefes
• binefesî
• nefesdar
• nefesdarî
• nefesçikiyayî
• nefesçikandî
• nefesrawestandî
• nefesrawestî
• nefessekinandî
• nefessekinî
• teknefes
• teknefesî

Etîmolojî

Ji erebî نَفَس‎ (nafas), hevreha aramî נפשא (nepşa), akadî nepaşu. Ji heman rehî: nefs.

Werger

• Almanî: Atem → de m, Hauch → de m, Puste → de m, ^?Zug → de m
• Erebî: ^?نفس‎ → ar
• Farisî: نفس‎ → fa, روح‎ → fa
• Îngilîzî: breath → en, respiration → en
• Tirkî: soluk → tr, dem → tr, nefes → tr

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

nefes

1. henase, bêhn, bîn, hilm, nefes
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. pif
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. nefes

   Sigaradan bir nefes almak istedim. ― Min xwest ku ez hilmek li cixareyê bixim.

4. nefs

   Evde dört nefes daha var. ― Li malê çar nefsên din jî hene.

5. Helbestên Bektaşî û Alewîtiyê.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)