difin

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	difin	difin
Îzafe	difina	difinên
Çemandî	difinê	difinan
Nîşandera çemandî	wê difinê	wan difinan
Bangkirin	difinê	difinino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	difinek	difinin
Îzafe	difineke	difinine
Çemandî	difinekê	difininan

Difina mirovekî

difin mê

1. (anatomî) Parçeya leşî ya li rûya mirov û candarên din bêhna xwe tê re dikişînin û berdidin, pê bêhn dikin tiştan û kilmûşî tê re diavêjin.

   Hevmane: bêvil, poz, kepî

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: دفن‎
• kurdî-krîlî: дьФьн

Herwiha

 

• difing
• difink
• difn
• difnik

Jê

 

• bidifin
• bidifintî
• bidifinî
• bidifinîtî
• bêdifin
• bêdifintî
• bêdifinî
• bêdifinîtî
• difindirêj
• difindirêjî
• difinkin
• difinkinî
• difinkurt
• difinkurtî
• difinî

Etîmolojî

Hevreha kurdiya başûrî divnak, ji zimanên îranî *zefen- / *zefer- (“dev”), hevreha kurmancî dev, avestayî zefen, farisiya kevin defen, farisiya navîn dehan, farisî دهن‎ (dehen) / دهان‎ (dehan, “dev”), دم‎ (dem, “hilm, henase, bêhn, nefes”), soranî ده‌م‎ (dem, “dev”). Lê herwiha bide ber peyva bi maneya "kêlek" ya hin zimanên samî: erebî دفن‎ (defn), aramî ܕܦܢܐ‎ (defna), îbranî דופן‎ (dṓᵽen) ku mimkin e lê bi ihtimaleke zeîf e ku derbazî kurdî bûbe û bi mecazî yan tabûyî cihê peyva "difin"ê wergirtibe.

Bi zaravayên din

• Soranî: لووت‎ (lût)

Werger

poz — binêre poz