pif

Kurdî

Navdêr

pif mê, p-ya req

1. hewayê mirov bi hêz di devê xwe re berdide
   (bo nimûne daku agirekî bitemirîne)

Ji wêjeya klasîk

• Pif kirî ruhê xu, ew bû nazenîn
  Lew Melek hatin ji bo wî sacidîn— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Herwiha

• puf

Bide ber

• piv
• tif
• tirr
• zirç

Nêzîk

• bif

Têkildar

• peyv

Jê

• (lêker) pif kirin
• (lêker) pif dan
• (lêker) pif bûn

• (navdêr) pifkirin
• (navdêr) pifbûn
• (navdêr) pifdan

• (rengdêr) pifkirî
• (rengdêr) pifdayî
• (rengdêr) pifbûyî
• pifandin
• pifîn
• pifker

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguherîne" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Hauch → de m, pusten → de
• Inglîzî: ^?puff → en, ^?swelling → en, ^?bulge → en
• Tirkî: nefes → tr, üfürük → tr, ^?püf → tr, ^?şiş → tr
• Farisî: ^?پف‎ → fa

Rengdêr

pif, p-ya nerm

1. perçivî, nepixî, werimî,
   tijî hewa yan wek ku tijî hewa be

Bide ber

• piv

Jê

• pifandin
• pifdank
• pifder
• pifîn
• pifker
• (lêker) pif dan
• (lêker) pif kirin
• (navdêr) pifdan
• (navdêr) pifkirin
• (rengdêr) pifdayî
• (rengdêr) pifkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguherîne" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.