Bilêvkirin

biguhêre
Tewandina tif  
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî tif tif
Îzafe tifa tifên
Çemandî tifê tifan
Nîşandera çemandî tifê wan tifan
Bangkirin tifê tifino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî tifek tifin
Îzafe tifeke tifine
Çemandî tifekê tifinan
 
tifa kesekî li erdê

tif m, t-ya req

  1. ava leşî ya ku mirov ji devê xwe diavêje
    • Her ku tif dikir, kulmek xwîn ji devê wî dihat. — (Firat CewerîGirtî, Weşanên Nûdem1986)
    • Dêmê bixal ew nûn û dal ismê celal bejna şepal
      Yekta elif nayê wesif min 'eqlê tif -lî mezheb e
      Hetta nemam salik temam şîrînkelam ma da me cam
       — (Melayê CizîrîDîwan~1640)

Bi alfabeyên din

biguhêre

Têkildar

biguhêre

Bide ber

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji proto-hindûewropî *styu-, hevreha تف (tuf) ya farisî, ту (tu) ya osetî, թուք (tʿukʿ) ya ermenî, ष्ठीवति (ṣṭhīvati) ya sanskrîtî, πτύω (ptuō) ya yûnaniya kevn, spuo ya latînî, spit û spew yên îngilîzî, плевать (plevát') ya rusî...

Ev qismê Wergerê ji malûmatên naveroka vê versiyona madeya spit a Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

tif

  1. dizîn, dizî kirin