werimî

Kurmancî

Rengdêr

werimî

1. (parçeya leşî ya ji ber êşekê yan birînekê)
   perçivî, nepixî, pifbûyî,
   ya / yê ku werimiye
   • Dîsan girî dikeve çavên werimî yên Rûşen Xanimê... — (Mehmed Uzun, Bîra qederê, Weşanên Nefel, 2002 r.9)

Herwiha

• werimayî
• werimiyayî
• werimyayî
• wermayî
• wermiyayî

Nêzîk

• werimandî

Etîmolojî

werimîn

Werger

• Almanî: verquollen → de, wulstig → de, gebauscht → de, ^?aufgeworfen → de, ^?angeschwollen → de, ^?geschwollen → de, ^?Geschwulst → de
• Îngilîzî: swollen → en
• Tirkî: şişik