law

Kurmancî

Bilêvkirin

IPA^(kilîd): /lɑːw/
Kîtekirin: law

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	law	law
Îzafe	lawê	lawên
Çemandî	lawî	lawan
Nîşandera çemandî	wî lawî	wan lawan
Bangkirin	lawo	lawino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	lawek	lawin
Îzafe	lawekî	lawine
Çemandî	lawekî	lawinan

Du law. (1)

law nêr

Zarokên kesekê/î yên nêr.
Hevmane: kur, xort, genc

Dijmane: keç
- – De tu ê anuha bibînî!... Tu ê bibînî bê lawê kê mêr e! — (Hesenê Metê, Epîlog, Weşanxaneya Avesta)
- Lêkin ji xewadimê di mumtaz
  Sed law sihîqed û serefraz
  Heryek di meqam husnirojek — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
yar, evîndar (yên kur)
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

kurdî-erebî: لاو‎
kurdî-krîlî: лаԝ

Herwiha

Jê

Etîmolojî

Hevreha soranî لاو‎ (law, “xort, ciwan, genc”), herdu ji ermenî, bi ermeniya kevn լաւ (law), ermeniya nû լավ (lav), herdu bi maneya "baş, çê, qenc", hevreha prûsiya kevn û latviyayî labs (baş), lîtwanî lãbas (baş), lobùs (zengîn, halxweş), yûnaniya kevn λωΐων (loîon, “baştir”) û λάφυρον (láphūron, “qazanc, xenîmet”), sanskrîtî लभते (labhate, “qazanc kirin, wergirtin, peyda kirin”), hemû ji proto-hindûewropî *labʰ- (“bi dest xistin, bi dest ve anîn, girtin, zeft kirin”).

Di kurmancî de li hin deveran maneya "kurr" wergirtiye lê li hinên din bi maneya keşxe, spehî, lihev" e û li hin cihan jî bi maneya baş" e anku maneya xwe ya bingehîn ya ermenî parastiye. Sebebê guherîna maneyê ji "baş" bo "kurr" ihtimalen di bin tesîra lac / laj (“kurr”) ya zazakî de ye. Lê "lac, laj" ne hevreha "law" e, ew peyveke îranî ye, hevreha iştihardî لزک‎ (lezek, “kurr”).

Sebebên ku diyar dikin ku kurdî ji ermenî wergirtiye û ne ermenî ji kurdî wergirtiye ew in ku "law" di zimanên din yên îranî de peyda nabe û "l" di îraniya kevn de tine bû. Loma eger ew ji proto-hindûewropî yekser daketibûya kurdî, diviyabû ku "l" bûbûya "r" (bide ber "roj" û "rêtin").

Bo guherîna maneyê ji "baş" bo "xort, ciwan, kurr" bide ber diyardeyeke berevajî di peyva "qenc" (baş) de ku ji tirkî ye, bi tirkiya kevn [skrîpt hewce ye] (kênç) û tirkiya nû genç (xort, ciwan) ku dubare wek genc jî ji tirkî ketiye kurdî.