kevir

KurdîBiguhêre

BilêvkirinBiguhêre

IPA^(kilîd): /kˤɛˈvɪɾ/
Kîtekirin: ke·vir

NavdêrBiguhêre

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kevir	kevir
Îzafe	kevirê	kevirên
Çemandî	kevirî	keviran
Nîşandera çemandî	wî kevirî	wan keviran
Bangkirin	keviro	kevirino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kevirek	kevirin
Îzafe	kevirekî	kevirine
Çemandî	kevirekî	kevirinan

Kevirek

Di Wîkîpediyaya kurdî de gotarek li ser kevir heye.

kevir nêr, k-ya nerm, r-ya nerm

Ber, kuç, teht, tat, helan, ferş, berd, late.

BikaranînBiguhêre

Di hin devokan de "kevir" maneya hemû beran/sengan/kuçan didin lê di hinan de "kevir" tenê wateya "berên gir" (wek teht, helan, ferş) dide û yên hûrik "ber" in ku hevreha berd ya soranî ye.

Bi alfabeyên dinBiguhêre

kurdî-erebî: که‌ڤر

EtîmolojîBiguhêre

Hevreha zazakî kemer (di kurmancî de "m" ya îranî bi pirranî dibe "v"), Vafsî kavar, Abyanaî, Cowşaqanî, Tarî û Komcanî kamar, Qohrudî kemerša ji zimanên îranî. Ihtimal heye ku ji proto-hindûewropî *h₂éḱmō (kevir) û wisa hevreha rusî камень (kamêni: kevir, ber), yûnaniya kevn ακμή (gupik, serê tehtan yan gir(ik)an û ἄκμων (sindan), inglîzî hammer (çakûç), kurdî esman... K-ya proto-hindûewropî di zimanên îranî de bi gelemperî dibe "s" lê ne diyar e ka çima di peyva "kevir" de wek xwe maye. Lê ne tenê di kurdî de lê herwiha di zimanên baltî de jî du peyvên ji hev cuda bi maneyên ji hev ferq ji eynî rehî peyda bûne ku yek jê maneya "kevir" dide, yan din jî ya "devê amûrên birrok": latviyayî akmens (kevir) û asmens (devê amûrên birrok) û lîtwanî akmuo (kevir) û ašmenys (devê amûrên birrok). Herwiha bidin ber aramî כיפא (kêpa: kevir, ber)