ferş

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /fɛɾʃ/
• Kîtekirin: ferş

Navdêr

ferş nêr

1. kevirên pan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kaş, kevirên pan yên ku binê malê jê tê avakirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Hêj ne erş û ferş û kursî û qelem
  Hêj ne lewh û enbiyayê muhteşem — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Jê

 

• (lêker) ferş bûn
• (navdêr) ferşbûn
• (rengdêr) ferşbûyî
• (lêker) ferş kirin
• (navdêr) ferşkirin
• (rengdêr) ferşkirî

Bide ber

• helan
• lat
• tat
• zinar

Etîmolojî

Ji erebî فرش‎ (ferş), ew bi xwe belkî ji zimanên îranî, bide ber sogdî prštrn (perş: ferş, berrik) ji prštrn-/prʾyštrn- (perštern/perîštern: belav kirin, vekirin)

Binêre herwiha

• erş
• kerş
• merş
• qerş
• terş
• xerş

Werger

• Almanî: Fels → de nêr, Felsblock → de, Felsen → de nêr
• Erebî: حجر‎ → ar, حصى‎ → ar
• Farisî: فرش‎ → fa
• Îngilîzî: stone → en, slate → en, ^?flat and thin stone → en, ^?flat rock → en
• Tirkî: büyük yassı taş → tr, tat → tr, kayaç → tr, kapak taşıl → tr, kapaklık → tr, ^?kapak taşı → tr