kuçe

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kuçe	kuçe
Îzafe	kuçeya kuça	kuçeyên kuçên
Çemandî	kuçeyê kuçê	kuçeyan kuçan
Nîşandera çemandî	wê kuçeyê wê kuçê	wan kuçeyan wan kuçan
Bangkirin	kuçeyê kuçê	kuçeyino kuçino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kuçeyek kuçek	kuçeyin kuçin
Îzafe	kuçeyeke kuçeke	kuçeyine kuçine
Çemandî	kuçeyekê kuçekê	kuçeyinan kuçinan

kuçe

kuçe mê

1. kolan, sikak, cade, şari', şeqam,
   rêyek bi çîmentoyê yan maddeyek din hatî avakirin
   (bi taybetî bo tirimpêl pê ve bimeşin)
   • Ew li serê kuçê sekinî û hebekî bêhna xwe berda. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)
   • Dîtin di mehelle û zikakan
     Her kuçe û xurfe û şibakan
     Sed taze ciwan ji rengê serwan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: کوچە‎

Herwiha

• kûçe

Jê

• kuçeyî

Etîmolojî

Ji kû (“kolan”) + -çe, hevrreha farisî کوچه‎, soranî کووچە‎ (kûçe), ango kolan-çe. Bibîne kolan.

Werger

• Almanî: Straße → de m
• Erebî: شارع‎ → ar, طريق‎ → ar, زقاق‎ → ar
• Farisî: خیابان‎ → fa, کوچه‎ → fa, کوچه‎ → fa
• Îngilîzî: avenue → en, street → en
• Tirkî: sokak → tr