kolan

Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

IPA^(kilîd): /kʰoːˈlɑːn/
Kîtekirin: ko·lan

Navdêr biguhêre

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kolan	kolan
Îzafe	kolana	kolanên
Çemandî	kolanê	kolanan
Nîşandera çemandî	wê kolanê	wan kolanan
Bangkirin	kolanê	kolanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kolanek	kolanin
Îzafe	kolaneke	kolanine
Çemandî	kolanekê	kolaninan

kolan (1)

kolan mê

rêyên teng yên di navbera du rêzên avahiyan re, cadeya di nav malan da, firie
- Barîna berfê şênayiyek bû. Kuçe û kolanên bajêr ji zarokan tijî dibûn. — (Tu, Mehmed Uzun, 1984)
ser her du milan, pî
lawik danî ser kolanên xwe, hekîp avêt ser kolanan û çû

Bi alfabeyên din biguhêre

kurdî-erebî: کۆلان‎

Jê biguhêre

(Lêker) kolan kirin
(Navdêr) kolankirin
(Rengdêr) kolankirî

Binere herwiha biguhêre

tax

Etîmolojî biguhêre

Hevreha farisî کوی‎(kûy)("kolan, sikak") ku bi paşgira -çe bûye kûçe. Farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (kwd /kōy/, “kolan, sikak”), ew binyata wê çi ye nayê zanîn. Gengazî têkildarî kolandin. Hinda ku bi kurdî kuçe bi u'a kurt dilêvînin (li şûna û an formek piştre o) dibe ku nîşan bide ku kuçk (“cihê kolayî bo agirî, argûn”), kuç û kevir pê girêdayî bibe; hevrehên wan ên di zimanên din ên îranî de jî binyatên wan nayên zanîn. Dibe ku köy (“gund”) a tirkî jî jê bibe.