KurdîBiguhêre

BilêvkirinBiguhêre

RengdêrBiguhêre

şên

  1. sax, geş, jîndar (bi taybetî riwek anku gul û giya)
  2. jîngeh, meskûn

Ji wêjeya klasîkBiguhêre

Bi alfabeyên dinBiguhêre

HerwihaBiguhêre

Biguhêre

EtîmolojîBiguhêre

Ji proto-hindûewropî *tkei- (ava kirin, şên kirin, çandin), proto-îranî *şê-, hevreh şên (şên, ava) ya pehlewî, şiti (jîngeh) ya avestayî, क्षिति (kṣití: (jîngeh) ya sanskrîtî û κτίζω (çandin, damezrandin, ava kirin). շէն (şên) ya ermenî û şen (xweş, bikêf) ji zimanên îranî hatine wergirtin.

WergerBiguhêre

LêkerBiguhêre

şên

  1. hêz / taqet yan hinêr yan derfet / delîv yan zanîn hebûn bo kirina tiştekî

HerwihaBiguhêre

HevmaneBiguhêre

TewînBiguhêre

-şê-

Biguhêre

WergerBiguhêre

NavdêrBiguhêre

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî şên şên
Îzafe şêna şênên
Çemandî şênê şênan
Nîşandera çemandî şênê wan şênan
Bangkirin şênê şênino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî şênek şênin
Îzafe şêneke şênine
Çemandî şênekê şêninan

şên

  1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
    Mînakek bidin... (biguhêre)

WergerBiguhêre

RengdêrBiguhêre

şên

  1. çapik, bi lez bi pirranî bo baran, biha hwd. Mînak: bihayê şên, barana şên

WergerBiguhêre