îcar

  1. carê, ev car
    • Lê ha va ev forq jî pê hisiyaye. Îcar ez ê çewa bikim — (Balafira Jînê, Zeynelabidîn Zinar, Weşanên Pencînar)
  2. ca, ce, vêca, vêga, jixwe, nexwe, madem, madem ku, êdî, ji niha pêve

Bide ber

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji î- +‎ car.

Tewandina îcar  
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî îcar îcar
Îzafe îcara îcarên
Çemandî îcarê îcaran
Nîşandera çemandî îcarê wan îcaran
Bangkirin îcarê îcarino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî îcarek îcarin
Îzafe îcareke îcarine
Çemandî îcarekê îcarinan

îcar m

  1. kirê,
    bikaranîna malê kesekî bi heq anku bi pare
    (bi taybetî di xaniyê kesekî ve jîn û her meh diravek diyarkirî dan xwedana/ê wî xanî)

Bide ber

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji erebî ايجار (îcar) ji rehê ا ج ر (e-c-r, kirê kirin, pare dan), hevreha aramî ܐܓܪܐ (eğra).