îcar

Kurmancî

Hoker

îcar

1. vê carê, ev car
   • Lê ha va ev forq jî pê hisiyaye. Îcar ez ê çewa bikim — (Balafira Jînê, Zeynelabidîn Zinar, Weşanên Pencînar)
2. ca, ce, vêca, vêga, jixwe, nexwe, madem, madem ku, êdî, ji niha pêve
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• îca
• îce
• îja
• îjar
• îje

Bide ber

• yekcar

Jê

• îcar dan (lêker)
• îcar kirin (lêker)
• îcardan (navdêr)
• îcarkirin (navdêr)

Etîmolojî

Ji î- +‎ car.

Werger

• Almanî: ^?dieses Mal → de
• Farisî: ^?این دفعه → fa, ^?دیگه → fa
• Îngilîzî: this time → en
• Tirkî: bu defa → tr, bu kez → tr, ^?üstelik → tr

Navdêr

Tewandina îcar
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îcar	îcar
Îzafe	îcara	îcarên
Çemandî	îcarê	îcaran
Nîşandera çemandî	wê îcarê	wan îcaran
Bangkirin	îcarê	îcarino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îcarek	îcarin
Îzafe	îcareke	îcarine
Çemandî	îcarekê	îcarinan

îcar m

1. kirê,
   bikaranîna malê kesekî bi heq anku bi pare
   (bi taybetî di xaniyê kesekî ve jîn û her meh diravek diyarkirî dan xwedana/ê wî xanî)
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Bide ber

• îcra

Jê

• îcarder
• îcarderî
• îcargir
• îcargirî
• îcarî

Etîmolojî

Ji erebî ايجار (îcar) ji rehê ا ج ر (e-c-r, “kirê kirin, pare dan”), hevreha aramî ܐܓܪܐ (eğra).

Werger

• Almanî: diesmal → de, dann → de
• Erebî: ايجار → ar
• Îngilîzî: rent → en, wage → en