mane

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /mæʕˈnæ/ ~ /mɑːˈnæ/

Navdêr

mane mê

1. wate, gotinên diyar dikin ka peyvek yan tiştek çi ye
   • Herfa ku me gotî, neqşê hûr e
     Lê meqsed û maneya wê kûr e— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)
   • (...) min bi ken gotê û gotina axparê ko bi zimanê ermenî dihate maneya xweşikê, lê zêde kir (...) — (Mehmed Uzun, Hawara Dîcleyê 1, Weşanên Nefel, 2003, r. 169)
   • Di ferhenga şêniyên gundê me de gotina Mala Kulîlkê gelek maneyên xwe hene. — (Hesenê Metê, Labîrenta Cinan, Weşanên Welat, 1994, r. 101)
   • Heke mimkin be wê gavê maneya wext çi ye? — (Serdar Roşan, Dara gozê, Weşanxaneya Nefel, 2002, r. 65)
2. anku, wate, bi gotinek din

   Ez naçim mane ez dê li vir bimînim.

3. bahane, hêcet, hincet

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مانە

Herwiha

• mana
• me'na
• me'ne
• mehna
• mehne
• meḧna
• meḧne

Hevmane

• wate
• anku

Etîmolojî

Hevreha soranî مانا‎ (mana), herdu ji erebî معنى‎ (me'na).

Jê

• (Lêker) mane kirin
• (Navdêr) manekirin
• (Rengdêr) manekirî
• bêmane
• bêmanetî
• bêmaneyî
• bimane
• bimanetî
• bimaneyî
• manedar
• manedarî
• maefire
• mandefirehî
• maneteng
• manetengî

Werger

• Almanî: Sinn → de nêr, Vorwand → de nêr, ^?Ausrede → de mê, ^?Deckmantel → de
• Farisî: معنا‎ → fa, ^?بهانه‎ → fa, ^?چم‎ → fa, ^?معنی‎ → fa
• Erebî: معنى‎ → ar
• Inglîzî: meaning → en, ^?sense → en, ^?purview → en, ^?rationalization → en
• Tirkî: mana → tr, fehva → tr, meal → tr, medlul → tr, ^?mazeret → tr, ^?mahana → tr

Formeke lêkerê

mane

1. formek tewandî ye ji lêkera man

   Ew li kû mane?

Lêker

mane

1. ne wisa, ne wilu, awayê ku mirov tiştekî dibêje û tekîd dike ka wisaye an jî ne

   Te sibahî taqîkirin ya heyî, mane?

Werger

• Inglîzî: isn't it? → en, init? → en, right? → en

Inglîzî

Bilêvkirin

• Deng (DYA)

Navdêr

mane

1. pûrtê stûyê dewaran, bijû, milek