kol

Kurdî

Navdêr 1

kol nêr

1. mil, şan

   kolber

Etîmolojî

Ji tirkî kol yan ji azerî [Peyv?] qol. Bide ber: qol.

Werger

• Tirkî: ^?kesik → tr, ^?küt → tr, ^?boynuzsuz keçi → tr
• Farisî: ^?بدون شاخ‎ → fa, ^?دریوز‎ → fa

Navdêr 2

kol

1. kolîn, kolandin, kolan,
   kûrkirina derekê bi rakirina axê jê

Bikaranîn

Lêker:

• kol bûn
• kol kirin

Navdêr:

• kolbûn
• kolkirin

Rengdêr:

• kolbûyî
• kolkirî

Jê

• kolan (2)
• kolandin
• kolîn
• -kol

Werger

• Tirkî: kızak → tr, omuz → tr, şiş → tr, yumruk → tr

Navdêr 3

kol mê

1. devî, tûm, tiraş, kem

Etîmolojî

Ji azerî [Peyv?] kol, hevreha tirkî kol (bi wateya "darik").

Navdêr 4

kol mê û nêr

1. Binêre kole.

Rengdêr

1. bêşax, bêqiloç:

   bizina kol

Swêdî

Bilêvkirin

• Deng (Swêd)

Navdêr

kol

1. rejî, komir

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng

Navdêr

kol

1. bask, mil
2. destik
3. çepil, pîl, çengur, çeng, pî
4. gulî
5. deştik, mijan, qol
6. destî
7. milik
8. beş, war, qism

   müzik kolu beşa muzîkê

9. dewriye, qol
10. tip, ekîb
11. mil

    sağ kol milê rastê leşk

12. qor, rêz

    yürüyüş kolu rêza meşê