KurmancîBiguhêre

BilêvkirinBiguhêre

Navdêr 1Biguhêre

 
şan

şan

  1. qalibê hingivî

Bi alfabeyên dinBiguhêre

EtîmolojîBiguhêre

Ji proto-hindûewropî *kh₂ónks (k-ya proto-hindûewropî di kurdî de dibe "s" yan "ş"), hevreha latviyayî šūna, albanî qengjë (şan), tokarî B kronkśe (hing, mêşa hingivî), yûnaniya kevn κνηκός (knêkos: zerê vebûyî), latînî canecon (zêr) û peyvên cermenî yên bi maneya "hingiv": inglîzî honey, almanî Honig, holendî honing, swêdî honung... (K-ya proto-hindûewropî di zimanên cermenî de dibe H.) Lê "hingiv"a kurdî ne hevreha wan e, li rûpela hingiv binere.

WergerBiguhêre

Navdêr 2Biguhêre

 
şanek

şan

  1. şe, şeh,
    firçeya mirov pê porê xwe hilû dike
  2. her tiştê wek wî
    şanê berikan

HerwihaBiguhêre

BikaranînBiguhêre

Lêker:


Navdêr:


Rengdêr:

Biguhêre

EtîmolojîBiguhêre

Ji zimanên îranî, bi pehlewî şanek, soranî û zazakî şane.

WergerBiguhêre

Navdêr 3Biguhêre

şan

  1. şeref, navdarî, meşhûrî

Ji wêjeyêBiguhêre

  • Ka Kurdistana min, ka ?
    Ka kesk û sor û zer, spî û gewhera min, ala Kurdistan ka?
    Ka şan û şerefa min?
    Ka Nasnameya min?
     — (Bayram Ayaz: Olimpiya 2004, ka Kurdistana min?, Kerkuk-kurdistane.com, 8/2004)

WergerBiguhêre

Navdêr 4Biguhêre

şan

  1. înşela, hêvîdar im ku

WergerBiguhêre

SoranîBiguhêre

NavdêrBiguhêre

şan

  1. mil

Bi alfabeyên dinBiguhêre

ZazakîBiguhêre

NavdêrBiguhêre

şan nêr

  1. êvar

TirkîBiguhêre

NavdêrBiguhêre

şan

  1. nav, navûdeng, şan, şan û şeref