nûr
Kurdî biguhêre
biguhêre
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | nûr | nûr |
| Îzafe | nûra | nûrên |
| Çemandî | nûrê | nûran |
| Nîşandera çemandî | wê nûrê | wan nûran |
| Bangkirin | nûrê | nûrino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | nûrek | nûrin |
| Îzafe | nûreke | nûrine |
| Çemandî | nûrekê | nûrinan |
nûr mê
- ronahî, ronî, tav, şewq, ronayî, geşî, hetav
- Nûr î tu di husni rûyê dildar
nar î tu di qelbê ‘aşiqê zar— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)
- Nûr î tu di husni rûyê dildar
Bi alfabeyên din biguhêre
Bikaranîn biguhêre
Bi taybetî tenê di tekstên dînî (îslamî) de
Bide ber biguhêre
Binêre herwiha biguhêre
Etîmolojî biguhêre
Ji erebî نور (nûr), hevreha aramî ܢܘܪܐ (nûra: agir), îbrî נור (nûr: ronahî), akadî nûru (ronahî). Ji heman rehî Enwer, nar (bi maneya "agir")