kelem

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kɛˈlɛm/
• Kîtekirin: ke·lem
• (Navdêr 1) (dar)

  Deng (Qers)

• (Navdêr 3) (riwekek gir û girrovir)

  Deng (Qers)

Navdêr 1

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kelem	kelem
Îzafe	kelemê	kelemên
Çemandî	kelemî	keleman
Nîşandera çemandî	wî kelemî	wan keleman
Bangkirin	kelemo	kelemino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kelemek	kelemin
Îzafe	kelemekî	kelemine
Çemandî	kelemekî	keleminan

kelem nêr

1. darikên tûj
2. darikên bi dîwaran ve daku mirov cilên xwe pê ve bihilawîse anku daliqîne
3. strî, dirî, devî, dinî, sixî

   Pêşmerge kelemên çavên dijminan in. (djiminan kor yan bêzar dikin)

4. asteng, tiştên ku di rê de hene û nahêlin ku pirsgirêkek bi asanî çareser bibe

   Gelek kelem di rêya me de hene.

Jê

• (Lêker) kelem bûn
• (Lêker) kelem kirin

• (Navdêr) kelembûn
• (Navdêr) kelemkirin

• (Rengdêr) kelembûyî
• (Rengdêr) kelemkirî

Bide ber

• kelemî
• qelem

Binêre herwiha

• strî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguherîne" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Weißkraut → de
• Erebî: عكاز‎ → ar, عصا‎ → ar, ملفوف‎ → ar, شوك‎ → ar
• Farisî: خار‎ → fa, خاشاك‎ → fa, كلم‎ → fa, کلم‎ → fa, خاشاک‎ → fa, کلم پيچ‎ → fa
• Inglîzî: stick → en, cabbage → endrag out → en, thorn → en, ^?spicule → en, ^?thornbush → en, ^?thorn-bush → en
• Tirkî: çıkıntı → tr, çaltı → tr, diken → tr, lahana → tr, mani → tr, meşe ormanı → tr, meşelik → tr, orman → tr, ^?kazık → tr, ^?dürme → tr

Navdêr 2

kelem nêr

1. Di darikên rippîrast de ciyê daye der, ciyê nepixandî ku bi mecazî ji bo astengiyan jî dihê bikaranîn.

   Kelemên darê cilên min çirand.

   Kelem di çavê min rabû

   Rêya me rêyek tije kelem e.

Jê

• kelemkotî

Navdêr 3

kelem nêr

1. (riwekek gir û girrovir) Binere:kelemî