cerg

Kurmancî

Bilêvkirin

IPA^(kilîd): /d͡ʒɛɾɡ/

Navdêr

Dil û cerg.

cerg m

(anatomî) Organa leşî ya xwarinê dihelîne û jehran diruxîne.
Hevmane: cegera reş, mêlak, kezeba reş, pişa reş
- ظهر پشته سره ناڤک جوف ناڤ
  کبد جرگه کلیه گرچک کدنه بز
  روڤین امعاء مرارت هم ظراڤ — (Ehmedê Xanî, Nûbihara Biçûkan, 1683)
  Z̤ehr-i puşt e; sirre navik; cewf-i nav
  Kebd-i cerg e; kulye gurçik; kidne bez
  Rûviyin emʿaʾ; meraret hem z̤irav
- خونی د دڤ و گپی وه هاڤیت
  زینا کو دصد برین لجرگی
  چو حالت فوت شادمرگی — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
  Xwînê di dev û gepê we havêt
  Zîna ko diṣed birîn li cergê
  Çû ḥalet-i fewt-i şadimergê
- رنجیده کر مسکین غریب ترکا دل احباب دا
  محبوب و ریحان پر گلاڤ کر کر لمن جرگ و هناڤ
  زهرا هلاهل بو د ناڤ لو ساقی او جلاب دا — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)
  Rencîde kir miskên x̣erîb; terka dil-i eḥbab-i da
  Meḥbûb û reyḥan pir gulav; ker kir li min cerg û hinav
  Zehra helahil bû di nav; lew saqî ew cullab-i da
(anatomî) Organa leşî ya nefes pê têt kişandin.
Hevmane: cegera spî, pişa spî, kezeba spî
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
Dil, qelb, hinav.
Cerg li min sot. ― Dilê min şewitand.
(mecazî) Cesaret, bistehî, wêrekî, curet.
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
Tê gotin bo kesên gelek ezîz li def mirovî, herwiha bu zarokên mirovî jî tê gotin.
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Bi alfabeyên din

kurdî-erebî: جەرگ
(klasîk) جرگ (cerg)

Bide ber

pişik

Etîmolojî

Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

1

2

3

4