berbad

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
berbad	berbadtir	herî berbad berbadtirîn

berbad

1. beredayî, pûç, xirab, nebaş, bêkêr, bêwec, betal, bêmifa, xirabe, terabe, tarûmar, wêran, kembax, xopan, dêris, perîşan, şerpeze, belingaz, reben, rezîl, riswa, herimî, heram, pîs, kirêt, ne rind
   • Cem'iyyet-i xasê ateş û bad
     Elbette dikit mirovî berbad
     Ev 'işq û hewa ko bûne dildaş — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
2. berdîberedayî, herifî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• berbat

Jê

 

• berbad bûn (lêker)
• berbadbûn (navdêr)
• berbadbûyî (rengdêr)
• berbadkirin (navdêr)
• berbad kirin (lêker)
• berbadkirî (rengdêr)
• berbadî

Etîmolojî

Ji farisî برباد‎ (berbad, “hewante, pûç”)

• bad Farîsî baye, ber-bad, yane tiştên ku ba li ber xwe dibe.

Werger

• Almanî: Pfusch → de nêr
• Farisî: برباد‎ → fa
• Îngilîzî: unspeakable → en, infernal → en, ^?ruined → en, ^?abominable → en, ^?spoilt → en
• Tirkî: absürd → tr, batıl → tr, berbat → tr, saçma → tr, ^?bombok → tr, ^?ele alınmaz, ^?kepaze → tr, ^?bok üstün bok