tarûmar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
tarûmar	tarûmartir	herî tarûmar

tarûmar

1. xirabe, hilweşandî, ruxandî, xopan, wêran, xirabkirî, xirabbûyî, kavil, herifî,
   tiştê ku pûçbûyî an jî bûye parçe parçe û jinavçûyîye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: تارومار‎

Herwiha

• taromar

Bikaranîn

Lêker:

• tarûmar bûn
• tarûmar kirin

Navdêr:

• tarûmarbûn
• tarûmarkirin

Rengdêr:

• tarûmarbûyî
• tarûmarkirî

Jê

• tarûmarî
• tarûmarîtî
• tarûmartî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: verwüstet → de, zerstört → de
• Îngilîzî: scattered → en, plundered → en
• Tirkî: alan talan → tr, berbat → tr, tarumar → tr, tartak martak → tr, ^?darmadağın → tr, ^?haşat → tr