-ar

 Binêre herwiha: ar, Ar, AR, år, ár, ər, âṛ, är, û -ar-

Kurmancî

Paşgir

-ar

1. Paşgirek e ramana "tişta/ê ku hatiye kirin" dide u bêhtirîn car dikeve piştî reha dema bihurî a lêkerên gerrguhêz, ku dikarin wek rengder jî bi kar hên.

   kar (tişta/ê ku tê kirin)
   kiryar
   bar (tişta/ê ku tê birin)
   diyar (tişta/ê ku tê dîtin)
   nivîsar (tişa/ê ku tê yan hatiye nivîsîn)
   gotar (tişta/ê ku tê gotin)
   mirar (ji mir < mirin)
   reftar (ji reft < retin)
   nijar (tişta/ê ku tê nijandin)
   evrar (tişta/ê ku tê evrandin)
   jiyar (ji jiya < jîn)
   pirsiyar (ji pirsî < pirsîn, ewa/ê ku tê pirsîn)
   kuştar
   birriyar
   pêşniyar...

2. Paşgirek e piştî rengder u navderan tê u bêjeyên nû çêdike.

   kevnar (ji kevn)
   komar (ji kom)
   xewar (ji xew)
   destar (ji dest)
   kovar (ji kov)

Bide ber

• -er

Jê

Peyvên kurmancî bi paşgira -ar (13 R)

• -arî
• -bar

Nîşeyên karanînê

• Bi ya guncaviyê û hêsaniya bi lêv kirin, dikare him bi reha dema bihurî him jî bi a dema niha bi kar were, nê bêhtirîn caran bi rehika dema bihurî dibe.
• Ev paşgir destûr nade -andinê; jixwe bêhtirîn car bi lêkerên ku -andin nikarin bistînin şol dike (wek pirsîn, kirin, zanîn) an jî lêkerên kû -andin ti ramanê naguhêre (wek birrîn/birrandin, nivîsîn/nivîsandin; nê ji wan jî *nivîsandar, *birrandar yekcarî dernayê).
• Heke lêkerkê dawiya xwe da -artin, -aştin, -aftin anku guhertoyeka din a yeksanî -andin hebe, -ar nikare li pişt were xistin. (wek hinare ji hinartin, ne *hinartar; qelaş ji qelaştin, ne *qelaştar)

Etîmolojî

Hevreha farisî -ﺎر‎ (-ar), farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (-ar, “-er”), bi gengazî ji proto-hindûewropî *-tōr (“-er”).