çeşme

Kurmancî

Navdêr

çeşme

1. kanî, kehnî, kuna ku av jê dizê anku tê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Têkildar

• çeşm

Ji wêjeyê

• Her yek ji newal û koh û deştan.
  Reh subhetê goşiyê beheştan.
  Her rewde riyad xuld ekber.
  Her çeşme ji eyn ab kewser.
  Her koh ji rengê Tûrê Mûsa.
  Ji enwar tecelliyê tepîsa.
  Her nehr ji rengê ejdeha bû.
  Her sebze, bi muicîzan esa bû.
  Her dar ji feydê nûbuharî.
  Têk şuile dida ji nûr barî.
  Her gul ji mîsalî ateşê Tûr.
  Yek meşele bê qusûr û nor.
  Her murx seher bi xwe kelîmek.
  Her totî û qumriyek nedîmek...
  Her nexil neda kunende her gah.
  Teşbîh şecer digo: Ena Ellah.
  Xergoş û xezal û gur û ahû. — (Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Etîmolojî

Ji farisî چشمه‎ (çeşme), hevreha pehlewî çeşmeg, têkilî çav, bi farisî û pehlewî çeşm.

Werger

• Îngilîzî:^?fountain → en

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

çeşme

1. kanî, kanîk
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji farisî

Tirkmenî

Navdêr

çeşme

1. kanî, kehnî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên kanî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}