çeşm

Kurmancî

Navdêr

çeşm

1. çav
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

Herdu weşman naz û xeşman
Kê ji ber wan 'eql û hiş man
Sa'eta min dî bi çeşman
Dil ji min bir dil ji min.

(Melayê Cizîrî)

Têkildar

• çeşme

Etîmolojî

Ji farisî