enwar

Kurmancî

Navdêr

enwar

1. ronahî, ronî, çira, nûr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Têkildar

• enwer
• nûr

Ji wêjeyê

Her yek ji newal û koh û deştan.
Reh subhetê goşiyê beheştan.
Her rewde riyad xuld ekber.
Her çeşme ji eyn ab kewser.
Her koh ji rengê Tûrê Mûsa.
Ji enwar tecelliyê tepîsa.
Her nehr ji rengê ejdeha bû.
Her sebze, bi muicîzan esa bû.
Her dar ji feydê nûbuharî.
Têk şuile dida ji nûr barî. Her gul ji mîsalî ateşê Tûr.
Yek meşele bê qusûr û nor.
Her murx seher bi xwe kelîmek.
Her totî û qumriyek nedîmek...
Her nexil neda kunende her gah.
Teşbîh şecer digo: Ena Ellah.
Xergoş û xezal û gur û ahû.

(Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], pirrjimara nûr