miç

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mɪt͡ʃ/
• Deng (Qamişlo)^ⓘ

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
miç	miçtir	herî miç miçtirîn

miç

1. girtî, qepat, bestî, daxistî, daêxistî, ne vekirî
   (bi taybetî çav yan dest)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• (Lêker) miç kirin

• (Navdêr) miçkirin

• (Rengdêr) miçkirî
• miçandin
• miçandî
• miçî
• miçîn

Bide ber

• miçe
• mij
• miz

Têkildar

• mit

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Guhên xwe miç kirin . Gava dengek tê , seh guhên xwe miç dike , yanî guhdarî dike .

Werger

• Tirkî: yumuk → tr, kapalı → tr