mîrat

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mîrat	mîrat
Îzafe	mîrata	mîratên
Çemandî	mîratê	mîratan
Nîşandera çemandî	wê mîratê	wan mîratan
Bangkirin	mîratê	mîratino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mîratek	mîratin
Îzafe	mîrateke	mîratine
Çemandî	mîratekê	mîratinan

mîrat mê

1. mîras, berma, jêma, paşma,
   malê ku ji dêbavên mirî ji zarokên wan re dimîne
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. mîras, kelepûr, kevneşopî, tradisyon,
   her tişta/ê ku nifşekî ji yên li dû xwe re hiştiye
   • Xurşîdê çerxa felek H
     Hatiye nêv mîratê W
     însan e sûretmelek 12<> — (Feqiyê Teyran, )

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: میرات‎

Herwiha

• mîrate

Bide ber

• mîratî

Etîmolojî

Herwiha mîras ji erebî مِيرَاث‎ (mīrāṯ).

Jê

• mîrat girtin
• mîrat xwarin
• mîratgirtin
• mîratxwarin
• bêmîrat
• bêmîratî
• malmîrat
• malmîratî
• mîratgir
• mîrathêl
• mîratî
• mîratxwer

Werger

• Almanî: Erbe → de nêr, Erbschaft → de mê, ^?Vererbung → de m
• Erebî: ^?الإرث‎ → ar, ^?التراث‎ → ar, ^?التركة‎ → ar, ^?المیراث‎ → ar, ^?الورث‎ → ar, ^?موروث‎ → ar
• Farisî: باقیمانده‎ → fa, میراث‎ → fa, ارث‎ → fa
• Îngilîzî: inheritance → en, bequest → en, tradition → en, ^?heirloom → en
• Tirkî: bırakıt → tr, intikal → tr, kalıt → tr, meret → tr, miras → tr, ^?kırıntı → tr

Rengdêr

mîrat

1. wêran, xopan, kavil, xirabe, xirbe

   Mala dijminan mîrat bibe!

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.