laçik

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /lɑːˈt͡ʃɪk/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: la·çik

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	laçik	laçik
Îzafe	laçika	laçikên
Çemandî	laçikê	laçikan
Nîşandera çemandî	wê laçikê	wan laçikan
Bangkirin	laçikê	laçikino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	laçikek	laçikin
Îzafe	laçikeke	laçikine
Çemandî	laçikekê	laçikinan

laçik mê

1. Çîtê mirov pirça anku porê xwe diniximînin (bi taybetî jin).
   • Dayikê qeta laçika spî di avê de kir, ser guhê kurê xwe paqij kir. — (Mihemed Şarman, Pirça Winda, Avesta, 2016, Çapa Duyem, r. 48, ISBN 978-605-5585-41-9)
   • Sibê dîze rûnê çêleka helandin, da ser devê kûp, laçikek danîn ser devê rûn, anîn dîwanê... — (Heciyê Cindî, HIKYATEN CIMETA KURDA, WEŞANXANA LÎMUŞ, 2011, r. 43, ISBN 978-9939-64-079-2)
   • Bila ew çax dayîkên şehîdan,
     Laçikên reş ji serên xwe bavêjin,
     Şarên spî girêdin,
     Kincên rengîn li xwe kin. — (Bayram Ayaz: Dayîka şorreşvanan, helbest, Nasname.de, 4/2004)

Herwiha

• laçk

Hevmane

 

• berûk
• cemedanî
• dersok
• desmal
• dolbend
• egale
• eyaşî
• hubirî
• kefî
• kevînk
• kitan
• kofî
• melkezêt
• nerme
• pate
• poşî
• pêçe
• serpoş
• xafik
• xavik
• xêlî
• yazme
• çarik
• çarok
• çît
• şaşik
• şelbe
• şelpe
• şerpa

Etîmolojî

Hevreha soranî لەچەک‎ (leçek), farisî لچک‎ (leçek) ji zimanên îranî yan jî bi metatezê û bi guherîna R bi L ji çarik.

Werger

• Farisî: لچک‎ → fa, روسری کوتاه‎ → fa
• Fînî: huivi → fi, liina → fi
• Îngilîzî: headscarf → en, kerchief → en, ^?head cover → en
• Tirkî: baş örtüsü → tr, başörtü → tr, başörtüsü → tr, bürgü → tr, nikap → tr, peçe → tr, tülbent → tr, kurdele → tr, kurdela → tr