hubirî

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hubirî	hubirî
Îzafe	hubiriya	hubiriyên
Çemandî	hubiriyê	hubiriyan
Nîşandera çemandî	wê hubiriyê	wan hubiriyan
Bangkirin	hubiriyê	hubiriyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hubiriyek	hubiriyin
Îzafe	hubiriyeke	hubiriyine
Çemandî	hubiriyekê	hubiriyinan

hubirî mê

1. Çîtê mirov pirça anku porê xwe diniximînin (bi taybetî jin).

   Hevmane: kevînk, laçik, serpoş, kefî, egale, dersok, xavik, kofî, nerme, şerpa, kitan, desmal, poşî, şelpe, yazme, şelbe, çarok, leçek, çît, çarik, tolbend, dersok, tulbend, melkezêt, kemik, kevîng, kefîk, şêşik, şar, çîtik, dolbend

Herwiha

• hibirî
• hibrî
• hubrî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: روسری دخترانه‎ → fa

Rengdêr

hubirî

1. ximavî, ji hibrî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.