dilsar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dilsar	dilsartir	herî dilsar dilsartirîn

dilsar

1. bêcoş, bêzewq, şermînok, bêkêf, dilşkestî, xeyalşkestî, bêhêvî,
   bêhal, bêzar, tengezar, aciz, kerixî, sil, tûre, westiyayî, dilmayî, betilî, xeyidî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Kesê ku xwasteka kirina karekî pê ra tuneye, nexwaz
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. Kesê ji aliyê hestiyarî an baldariyê dûrî kar, xebat an tiştekî disekine, bêcoş
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêje

• Gava dengê hat bihîstin, govenda wan a geşbûyî di cî da sekinî. Gişka li yek nuqteyek dinihêrî, li ereba esker a ku dihat! Şahî û kêfa wan piçek reviya, mirûz kirin û dilsar bûn. — (eduhok.net/peyv/34)

Bide ber

• xemsar

Binêre herwiha

• dilsaf

Jê

• dilsarane
• dilsarî
• dilsarîtî
• dilsartî
• (Lêker) dilsar bûn
• (Lêker) dilsar kirin

• (Navdêr) dilsarbûn
• (Navdêr) dilsarkirin

• (Rengdêr) dilsarbûyî
• (Rengdêr) dilsarkirî

Etîmolojî

Ji dil +‎ sar.

Werger

• Almanî: abspenstig → de, gegen → de, ^?liebloser → de
• Farisî: مایوس‎ → fa, ترسو‎ → fa
• Îngilîzî: disappointed → en, unconcerned → en, mope → en, mopish → en, timid → en, ^?cold-hearted → en, ^?slack → en, ^?supine → en, ^?cold hearted → en, ^?listless → en, ^?shallow-hearted → en, ^?standoffish → en, ^?lax → en
• Tirkî: 2. isteksiz → tr, 3.ilgisiz ve bir şeyden soğumuş → tr, kırgın → tr, bezgin → tr, isteksiz → tr, vurdumduymaz → tr, ^?soğuk → tr