aqil

Kurmancî

Bilêvkirin

IPA^(kilîd): /ɑːˈqɪl/
Kîtekirin: a·qil

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	aqil	aqil
Îzafe	aqilê	aqilên
Çemandî	aqilî	aqilan
Nîşandera çemandî	wî aqilî	wan aqilan
Bangkirin	aqilo	aqilino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	aqilek	aqilin
Îzafe	aqilekî	aqiline
Çemandî	aqilekî	aqilinan

aqil nêr

bal, Jîrî, eqil, awiz, hiş, hişyarî, hişmendî, têgihiştin, famkirin, famatî, famabûn.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Mejî, mejox, mêşk.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

Her serê dewlet hebit dê her di nêv benda te bit
Her kesê 'aqil bitin dê her di çokarê te bî
Ê divêt azade bit dê çehvinêrê lutfa te bit — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Biwêj

aqil jê birrîn: li gor hişê / aqilê wî baş bûn, beraqil bûn, ketin aqilî.
Ne ti mirov e, aqilê min qet jê nabirre.

Herwiha

'aqil

Nêzîk

aql
eqil

Jê

Etîmolojî

Ji erebî, bi maneya jîr ji عاقل‎ ('aqil), bi wateya "jîrî" ji عقل‎ ('eqil). Bo nimûneyeke din jî ku tê de "'e" ya erebî di kurdî de dibe "a" binêre alif, am (mam, ap).