sofî
Kurmancî biguhêre
biguhêre
sofî
- peyrewên tesewifê, mîstîkên îslamî
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- (bi berfirehkirinê) mûmin, bawermend, dîndar, oldar, teqwa
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Ji wêjeya klasîk biguhêre
- Hate destê mi bi cellabê du'a
Sofîyê xelwenişîn bêne sucûd
Herdu birhên te ne mihrabê du'a — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
Bi alfabeyên din biguhêre
Herwiha biguhêre
Têkilî biguhêre
Jê biguhêre
Etîmolojî biguhêre
Ji erebî صوفي (șûfî) ji yûnanî σοφός (sofós) (sofos: zana, alim) ji σοφία (sofîa: zanîn, ilm, hişmendî, hişyarî, aqildarî) ku herwiha serekaniya van peyvan e: fîlo-sof, felsefe, feylesof, sofîst, sofîzm, Sofya... Bi berfirehî tê bawerkirin ku sofî ji peyva erebî صوفي (șûfî, “cilê ji hiriyê”) ji صوف (șûf, “hirî”) ye lê ew etîmolojiya gelêrî ye û wisa diyar e ku wê texmînê bi xwe tesîr li sofiyan kiriye: wan bawer kiriye ku navê wan maneya "kesên bi cilên ji hiriyê" dide loma wan xwe bi wan cilan xemilandiye. Gelek peyvên din jî yên dînî bi rêya erebî ji yûnanî hatine wergirtin, bo nimûne: decal, Incîl, iblîs, isqof...
Werger biguhêre
- Almanî: ?fromm → de, ?Eremit → de m
- Erebî: صوفي (șûfî)
- Farisî: صوفى (sûfî), صوفی → fa, عابد → fa
- Îngilîzî: Sufi → en, Islamic mystics, devout → en, ascetic → en, sanctimonious → en, mystical → en, sufi → en, bluenose → en, ?mystic → en, ?mystique → en, ?sofi → en
- Tirkî: sufi → tr, sofu → tr, mutasavvif, sofi → tr