dîndar

Kurmancî

Navdêr

dîndar zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. Bawermend, oldar, xwedanas, mûmin,
   kesa/ê ku bawerî bi dînekî heye û wî dînî diperêse.

   Misilmanên dîndar. (Misilmanên nivêjker, rojîgir û zikatder)

   • Tu ya pîs î ya fe'ar î (X.)
     156. Te ne şikl e û ne dîndar e (X.) — (Feqiyê Teyran, )
2. Dînperist, xwedaperist, ayîndar, ayînî, teqwa, ayînperist.^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Jê

• dîndarî
• dîndarîtî
• dîndartî
• (Lêker) dîndar bûn
• (Lêker) dîndar kirin

• (Navdêr) dîndarbûn
• (Navdêr) dîndarkirin

• (Rengdêr) dîndarbûyî
• (Rengdêr) dîndarkirî

Etîmolojî

Ji dîn + -dar.

Werger

• Afrîkansî: godsdienstig → af
• Almanî: religiös → de, fromm → de
• Danmarkî: religiøs → da
• Erebî: متدين‎ → ar
• Esperantoyî: religiema → eo, monaĥa → eo, religia → eo
• Farisî: اهل دین‎ → fa, دیدار‎ → fa
• Ferî: trúar → fo
• Fînî: uskonnollinen → fi, uskovainen → fi
• Fransî: religieux → fr m, religieuse → fr m
• Holendî: gelovig → nl, godsdienstig → nl, religieus → nl
• Îngilîzî: religious → en (person), worshipper → en, ^?gooly → en, ^?pietist → en, ^?religioner → en
• Îzlendî: trúaður → is
• Mecarî: vallásos → hu
• Norwecî: religiøs → no, troende → no
• Papyamentoyî: religioso → pap
• Portugalî: religioso → pt
• Swêdî: religiös → sv, troende → sv
• Tirkî: dindar → tr