serf

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /sɛɾf/
• Kîtekirin: serf

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	serf	serf
Îzafe	serfa	serfên
Çemandî	serfê	serfan
Nîşandera çemandî	wê serfê	wan serfan
Bangkirin	serfê	serfino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	serfek	serfin
Îzafe	serfeke	serfine
Çemandî	serfekê	serfinan

serf mê

1. lêçûn, xerc, mesref, misref,
   bikaranîn(a malî yan pareyî),
   pûçkirin(a malî yan pareyî),
   xwarin(a malî yan pareyî)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (bi taybetî rêzimana erebî) morfolojî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Serfê Mewlûda me yek derhem fere
  Hemberê yek guhê zêrê ehmere — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• serif

Bide ber

• zerf

Jê

• (Lêker) serf bûn
• (Lêker) serf kirin

• (Navdêr) serfbûn
• (Navdêr) serfkirin

• (Rengdêr) serfbûyî
• (Rengdêr) serfkirî
• serifandin
• serifandî
• serifî
• serifîn

Etîmolojî

Ji erebî صرف‎ (ș-r-f-: serf kirin; zivirandin, wergerrandin, vegerrandin), têkilî sirf, mesref, seraf...

Werger

lêçûn, xerc, mesref (1)

• Almanî: ^?Aufwendung → de m
• Farisî: ^?ضایع‎ → fa
• Îngilîzî: expenditure → en, expense → en

Fransî

Navdêr

serf nêr

1. kole, benî, bende
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên kole hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Îngilîzî

Navdêr

serf

1. benî, bende, kolî, zêrkirrî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)