sefîne

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sefîne	sefîne
Îzafe	sefîneya sefîna	sefîneyên sefînên
Çemandî	sefîneyê sefînê	sefîneyan sefînan
Nîşandera çemandî	wê sefîneyê wê sefînê	wan sefîneyan wan sefînan
Bangkirin	sefîneyê sefînê	sefîneyino sefînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sefîneyek sefînek	sefîneyin sefînin
Îzafe	sefîneyeke sefîneke	sefîneyine sefînine
Çemandî	sefîneyekê sefînekê	sefîneyinan sefîninan

sefîne mê

1. keştî, kelek, vapor, gemî, papor, baxîre, beleme, qayîk,
   navgîna mirov pê li ser avê dimeşe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• sefîn (2)

Bide ber

• sefîl
• sefîr

Etîmolojî

Ji erebî سفينة‎ (sefîne^t) ji aramî ספינא‎ / ספינתא (sipîne / sepînta: 1. keştî 2. dep, texte, lewhe, darê hilûkirî > kurdî sepandin), hevreha akadî sepanu (hilû kirin, edilandin, edil kirin). Ji heman rehî: "sepandin".

Jê

• sefîneçêker
• sefîneçêkerî
• sefînegeh
• sefînesaz
• sefînesazî
• sefînevan
• sefînevanî

Werger

• Almanî: Arche → de mê
• Erebî: ^?سفينة‎ → ar
• Tirkî: kelek → tr