sefîl

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
sefîl	sefîltir	herî sefîl

sefîl

1. jar, reben, riswa, rezîl,
   ya/ê ku bi çavek kêm lê dinêrin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سەفیل‎

Ji wêjeyê

Ez mame di hikmeta Xwedê da
Kurmanc di dewleta dinê da
Aya bi çi wechî mane mehrûm
Bilcumle ji bo çi bûne mehkûm
Kurmanc ne pir di bêkemal in
Ema yetîm û bêmecal in
Fîlcumle ne cahil û nezan in
Belkî sefîl û bêxudan in

(Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• sefîlî
• sefîlîtî
• sefîltî

Werger

• Almanî: elend → de, armselig → de, jämmerlich → de, notleidend → de, ^?arm → de
• Îngilîzî: pauper → en, despise → en, ^?mealymouthed → en, ^?mingy → en, ^?vile → en, ^?ugly character