mehkûm

  1. hukimkirî, cezadayî, sizadayî,
    kesa/ê ku hatiye hukimkirin
    Aya bi çi wechî mane mehrûm
    Bi l-cumle ji bo çi bûne mehkûm
    Wan girt bi şîrî şehrê şuhret
     — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

Bide ber

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji erebî مَحْكُوم‎‎(maḥkūm), têkildarî hukim.