mahkum

  1. mehkûm, hukimkirî, cezakirî.

Etîmolojî

biguhêre

Ji erebî محكوم(meḧkum, hukimkirî, cezakirî)[1]

Çavkanî

biguhêre
  1. Nişanyan, Sevan, Çağdaş Türkçenin Etimolojisi [Etîmolojiya Tirkiya Niha] (bi tirkî): mahkum