mehrûm

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mehrûm	mehrûmtir	herî mehrûm mehrûmtirîn

mehrûm

1. bêpar, bêbehr, bêpişk, mihûz, nedar,
   kesa/ê ku bi temamî bêyî tiştekî maye,
   kesa/ê ku tiştek jê hatiye standin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. jar, reben, riswa, feqîr, xizan, perîşan, şerpeze, belingaz, rezîl, mehtirûm
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• mahrûm

Bide ber

• mehkûm
• mezlûm

Ji wêjeyê

Ez mame di hikmeta Xwedê da
Kurmanc di dewleta dinê da
Aya bi çi wechî mane mehrûm
Bilcumle ji bo çi bûne mehkûm
Kurmanc ne pir di bêkemal in
Ema yetîm û bêmecal in
Fîlcumle ne cahil û nezan in
Belkî sefîl û bêxudan in

(Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Etîmolojî

Ji erebî محروم‎

Bikaranîn

Lêker:

• mehrûm bûn
• mehrûm kirin

Navdêr:

• mehrûmbûn
• mehrûmkirin

Rengdêr:

• mehrûmbûyî
• mehrûmkirî

Jê

• mehrûmî
• mehrûmîtî
• mehrûmtî

Werger

• Almanî: verfehlt → de, beraubt → de
• Farisî: محروم‎ → fa
• Îngilîzî: deprived → en, ^?devoid → en
• Tirkî: mahrum → tr, yoksun → tr