edil

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
edil	ediltir	herî edil ediltirîn

edil

1. hevta, wekhev, yeksan, hevber, heval,
   tiştên yan kesên mîna hev yan bi qasî hev
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. hilû, dûz, rastgeh, bê kend û kosp, bê çal û girik,
   hemû bi qasî hev bilind yan nizm, ne geh bilind û geh nizm
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. dirist, rast
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Mecnûn ko nebît 'edilê Leylê
  Leylê ku dikit bi Leyl meylê? — (w:Ehmedê Xanî)

Herwiha

• 'edil
• edl
• 'edl

Têkildar

• adil
• edalet

Jê

• (Lêker) edil bûn
• (Lêker) edil kirin

• (Navdêr) edilbûn
• (Navdêr) edilkirin

• (Rengdêr) edilbûyî
• (Rengdêr) edilkirî
• edilandin
• edilandî
• ediliyayî
• edilî
• edilîn
• edilîner
• edilkar
• edilkarî
• edilker

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Farisî: عدل‎ → fa, داد‎ → fa
• Îngilîzî: even → en
• Tirkî: kıvam → tr, düz → tr, adalet → tr, küfe → tr

Mane

edil (cureyê peyvê?)

1. ji bo tiştan lê rûniştin, lê hatin, edila xwe girtin, edilandin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)