geh

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɡɛh/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: geh

Navdêr

Gehek ji nava leşê mirovî (1)

geh mê

1. der, cih, cî, dever, war, şûn
   • Tînit bi hîle kar-i saz / Geh geh ko naz e û geh niyaz— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)
   • Min geh li serê şiverêyekê, geh li ser kanîyekê û geh jî di bêdengîya deştekê de şopa jîyanekê gerand. — (Mustafa Aydogan, Berê gotin hebû, Weşanxaneya Nefel, 2002)
2. (muzîk) meqam
3. (anatomî) hestî yê ku di nava leşê mirovî de ye

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: گه‌هـ‎

Herwiha

• ga (3)
• gah
• gih

Jê

• -geh
• gehandin
• gehandî
• gehîn

Etîmolojî

Têkildarî -ga / -ge ya soranî, گاه (-gah) ya farisî, gah ya pehlewî, gaθu- ya farisiya kevn, -gatu ya avestayî, गात (gatu) ya sanskrîtî, гать (gati: rêk) ya rusî, гат/gat ya sirbî, hať ya slovakî, hemû ji proto-hindûewropî ... . գահ (gah) ya ermenî ji zimanekî îranî hatiye deynkirin.

Werger

• Almanî: Gelenk → de nêtar
• Erebî: ^?الأوصال‎ → ar, ^?الفرصة‎ → ar, ^?الفص‎ → ar, ^?الفصل‎ → ar, ^?المعقم‎ → ar, ^?النیابة‎ → ar, ^?النیابة‎ → ar
• Farisî: مفصل‎ → fa, پس گردن‎ → fa, مفسل‎ → fa
• Îngilîzî: arthrosis → en, joint → en, articulation → en, ^?brawler → en, ^?finger joint → en
• Tirkî: bağlantı → tr, boğum → tr, eklem → tr, mafsal → tr, omur → tr, in → tr, umum → tr, ^?boğmak → tr, ^?hep → tr, ^?iletim → tr, ^?kâh → tr

Hoker

geh

1. carinan, hin caran, hinek caran
   • Dinya bi xwe dewran e, ...
     geh tarî û dûman e,
     geh jî rewşen û nûr e. — (Cigerxwîn)
   • Dema vegerê hat û parêzer ji vî qasî pê ve ti agahî bi xwe re nebir ser nivîna xwe ya mezin û tarî, a ku di nav wê de geh bir vî alîyî û geh bir wî alîyî, ji ber şeveqa tarî heta ber destê sibehê. — (Robert Louis Stevenson, (wergêr Ciwanmerd Kulek), Meseleya Seyr a Dr. Jekyll û Mr. Hyde, Avesta, 2020, r. 20, ISBN 978-605-2246-80-1)

Werger

• Tirkî: bazen → tr

Çavkanî

• Zana Farqînî, Ferhenga Kurdî - Tirkî, Enstîtuya Kurdî ya Stenbolê, Avrêl, 2005, r. 663.