jê

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʒeː/

• Deng (Amed)

• Deng (Wan)

• Kîtekirin: jê

Pêşdaçek

jê

1. Ji wê, ji wî, ji wan.

   Ez li Kurdistanê dijiyam lê neçar mam jê birevim. (anku "ji Kurdistanê birevim")

   Min Elî dît û mesele jê re got. (anku ji Elî re got.)

   Ew pertûkên te dayine min ez xu êkê jê nafiroşim.

Ji wêjeya klasîk

• Kef bûye erd û dûxan bû asîman.
  Niveka dî çêkirin jê çarî çîz
  'Erş û kursî û qelem lewhe temîz— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Bide ber

• lê
• pê
• tê

Etîmolojî

ji + wê

Jê

• jê birin
• jê kirin
• jê re

Werger

• Farisî: از‎ → fa
• Inglîzî: from him → en, from her → en, from it → en
• Tirkî: ^?aynı → tr, ^?şundan → tr, ^?çıkma durumu → tr, ^?dan → tr, ^?eş → tr, ^?gedikli → tr, ^?müdavim → tr, ^?ondan → tr, ^?özdeş → tr, ^?tastamam → tr, ^?tıpkı → tr

Navdêr

jê nêr

Jê masûlkeyê bi hestî ve girê dide.

1. (anatomî) Jê pêkhateyek rîşalî ye. Ji bestereşaneye pêk tê. Li kotahiya masûlkeyan de cih digire. Masûlkeyan bi hestî ve girê dide. Jê şaneyek qaîşokî ye ,lê gellek zexm e. Hêza ji girjbûna masûlkeyan peyda dibe, bi navbeynkariya jêyê derbasî hestiyan dibe. Rîşalên jê yê bi awayek paralelî li ba hev dirêj dibin. Gava masûlke girj dibin, di heman demê de kin jî dibin, loma jêyê ber bi xwe dikişînin, jê ber hêza kişandina masûlkeyan,jê hestiyê dilivîne.
2. dav, ta, ben, dezî, divêle

Werger

• Inglîzî: tendon → en
• Tirkî: tendon → tr