ûrib

Kurmancî

Rengdêr

ûrib

1. kesa/ê ku neçar e hemû jiyana xwe belaş bo kesek din dixebite anku kar dike "mîna ûriban dixebite"
2. kesa/ê ku maf nîne ku bi xwe biryaran li ser karên xwe bide
3. bende, bindest, reben

Hevmane

• benî
• evd

Dijmane

• aza
• azad
• rizgar
• serbest

Bide ber

• xulam, pale, noker, bindest, benî, girtî, dîl, zindanî, pîgar, bêgar
• rizgar, serbest, serbixwe, xweser, berdayî

Bikaranîn

Lêker:

• kirin ûrib
• ûrib kirin
• ûrib bûn

Navdêr:

• ûribûn
• ûribirin

Etîmolojî

Rûsî `rab`,sirbî-xirwatî `rob` slaviya dêrîn `rabu`,slaviya kevnar "orbu",hemu jî proto hînd ewropî derketîne jî "orbh". Herwiha ripina peyva "orphan" a îngîlkî û a peyva "robot" jî berahîn ji ripina peyva zikmaka zimanên hînd û ewropî jî "orbh" ê piraştine.

Jê

• ûribdarî
• ûribdar
• ûribtî

Werger

• Almanî: Sklave → de m
• Îngilîzî: ^?slave → en