xerîb m yan n li gorî maneyê

  1. biyanî, bêgane, derekî, derveyî, xaricî, ecnebî, namo, tarawî, henderanî

Ji wêjeya klasîk

biguhêre
  • Dîsa bi telbîsa reqîb
    Rencîde kir miskên xerîb
    Terka dilê ehbab-i da
     — (Melayê CizîrîDîwan~1640)

Bi alfabeyên din

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji erebî غريب (ẍerîb)

Rengdêr 1

biguhêre

xerîb

  1. biyanî, bêgane, derekî, derveyî, xaricî, ecnebî, namo, tarawî, henderanî

Rengdêr 2

biguhêre

xerîb

  1. ne asayî, ne normal
    Hevmane: ecêb, seyr

Rengdêr 3

biguhêre

xerîb

  1. ji bo wî/ê tê gotin yê/a mirov ne zane ku kiye
    Hevmane: nenas

Rengdêr 4

biguhêre

xerîb

  1. bêrî, hesret, daxwaza dîtinê
    ji kesekî xerîb bûn (bêriya kesekî kirin)