bêgane

Kurmancî

Navdêr

bêgane

1. Biyanî, xerîb, ecnebî, derekî, derveyî, xaricî.
   • Dîwane mebe bi vî hewayî
     Bêgane mebe tu aşina yî
     Hora ko te can û dil di des bû — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
2. Namo.^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• (Lêker) bêgane bûn
• (Lêker) bêgane kirin

• (Navdêr) bêganebûn
• (Navdêr) bêganekirin

• (Rengdêr) bêganebûyî
• (Rengdêr) bêganekirî
• bêganehî
• bêganetî
• bêganeyî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Ausländer → de n, Fremde → de m
• Farisî: بیگانه‎ → fa, ناآشنا‎ → fa, غریبه‎ → fa
• Îngilîzî: ^?foreigner → en
• Swêdî: utlänning
• Tirkî: bigane, lakayt → tr, ^?lakayıt → tr