jen

Kurmancî

Navdêr

jen mê

1. jenîn yan jenandin

Bide ber

• jan
• jin
• jîn

Binêre herwiha

• ben
• den
• fen
• gen
• ken
• ten
• yen

Etîmolojî

• proto-hindûewropî: *g^when- ("kuştin")

  proto-îranî: *jan- ("kuştin, lê dan")

avestayî: jan- ("kuştin")

farisiya kevn: jan- ("pelixandin, qetil kirin, lê dan")

partî: jn- ("pelixandin, jenandin, lê dan; muzîk jenandin")

pehlewî: zn- ("jenandin, lê dan; muzîk jenandin")

sogdî: jn- ("jenandin, lê dan")

farisî: zadan / zan- ("jenandin, lê dan; muzîk jenandin")

belûçî: jat / jan- ("jenandin, lê dan") ^{alfabeya arî}

kurdî: jenandin, jenîn

hewramî: jenay / jen- ("jenandin") ...

zazakî: cenayene / cen- jenandin

sanskrîtî: han- ("kuştin, lê dan")

ermenî: gan ("lê dan")

yûnanî: fónos ("kuştin")

latînî: -fendere ("jenandin, lê dan")

inglîzî: bane ("kuştin, felekat, derd, jehr") ...

Çavkanî: Cheung p.225, Watkins p.35 | Pokorny: 491 ff.
Hevreh: jehr

Jê

• jenandin
• jenandî
• jenî
• jenîn

Werger

• Inglîzî: willy ^→ en
• Erebî: ^?طاقة ^→ ar

Hewramî

Navdêr

jen

1. jin, pîrek, afret, kuflet, kulfet, hurmet, xanim

Esperantoyî

Bilêvkirin

• IPA: /jen/
• Kîtekirin: jen

Pirtik

jen

1. "li vir e", "va li vir in"
   • Mi jam manĝis unu. Jen du.!

     Min ji xwe yek xwar. Va du (heb) li vir e.

Hoker

jen ..., jen ...

1. Niha ... niha ..., va, va ye; geh... geh...; him... him...
   • Jen du, jen tri, antaŭ li falas.

     Va du, va sê, berî ew bikeve.

   • Jen marŝante, jen kurante li venis al la domo.

     Geh bi meşê geh bi bazdanê ew hat malê.

Baneşan

jen

1. "(tew) lê binêre!"

Etîmolojî

Ji almanî jener, latînî ēn û îbranî הנה‎ (hiné).