jen

Kurmancî

Navdêr

jen mê

1. jenîn yan jenandin

Bide ber

• jan
• jin
• jîn

Binêre herwiha

• ben
• den
• fen
• gen
• ken
• ten
• yen

Etîmolojî

• proto-hindûewropî: *g^when- ("kuştin")

  proto-îranî: *jan- ("kuştin, lê dan")

avestayî: jan- ("kuştin")

farisiya kevn: jan- ("pelixandin, qetil kirin, lê dan")

partî: jn- ("pelixandin, jenandin, lê dan; muzîk jenandin")

pehlewî: zn- ("jenandin, lê dan; muzîk jenandin")

sogdî: jn- ("jenandin, lê dan")

farisî: zadan / zan- ("jenandin, lê dan; muzîk jenandin")

belûçî: jat / jan- ("jenandin, lê dan") ^{alfabeya arî}

kurdî: jenandin, jenîn

hewramî: jenay / jen- ("jenandin") ...

zazakî: cenayene / cen- jenandin

sanskrîtî: han- ("kuştin, lê dan")

ermenî: gan ("lê dan")

yûnanî: fónos ("kuştin")

latînî: -fendere ("jenandin, lê dan")

inglîzî: bane ("kuştin, felekat, derd, jehr") ...

Çavkanî: Cheung p.225, Watkins p.35 | Pokorny: 491 ff.
Hevreh: jehr

Jê

• jenandin
• jenandî
• jenî
• jenîn

Werger

• Inglîzî: willy → en
• Erebî: ^?طاقة‎ → ar (ṭāqa)

Hewramî

Navdêr

jen

1. jin, pîrek, afret, kuflet, kulfet, hurmet, xanim

Esperantoyî

Bilêvkirin

• IPA: /jen/
• Kîtekirin: jen

Pirtik

jen

1. "li vir e", "va li vir in"

   Mi jam manĝis unu. Jen du.!

   Min ji xwe yek xwar. Va du (heb) li vir e.

Hoker

jen ..., jen ...

1. Niha ... niha ..., va, va ye; geh... geh...; him... him...

   Jen du, jen tri, antaŭ li falas.

   Va du, va sê, berî ew bikeve.

   Jen marŝante, jen kurante li venis al la domo.

   Geh bi meşê geh bi bazdanê ew hat malê.

Baneşan

jen

1. "(tew) lê binêre!"

Etîmolojî

Ji almanî jener, latînî ēn û îbranî הנה‎ (hiné).