Kurmancî biguhêre

Navdêr biguhêre

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî heyam heyam
Îzafe heyama heyamên
Çemandî heyamê heyaman
Nîşandera çemandî heyamê wan heyaman
Bangkirin heyamê heyamino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî heyamek heyamin
Îzafe heyameke heyamine
Çemandî heyamekê heyaminan

heyam

  1. serdem, zeman
  2. demsal, sezon
  3. seqayê derve
  4. rewşa seqayî (baran û berf û ba û ewr û sarma û germa yan yek yan hin ji wan)

Herwiha biguhêre

Bide ber biguhêre

Bi kar anîn biguhêre

biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Ji erebî أَيَّام(ʾayyām) forma pirjimar ya يَوْم(yawm, roj) (binêrin yewmî), ji proto-samî *yawm- (roj) hevreha aramî ܝܘܡܐ(yewma), îbrî יוׂם (yom), akadî ûmu. Bo zêdebûna H li destpêka peyvê di kurdî de, binêrin: hesp yan heşt.

Herwiha bidin ber farisî آوام(âvâm, dem, demsal), pehlewî ʾwbʾm (āwām, demsal, zeman). Tîpa A ya destpêka peyvên pehlewî di kurdî de pir carî dibe he/hê. Binire hesin > ahen, hesîn > asûden, hêsan > asan. Lê di haletên wiha de di kurmancî de divê M bûba V (wek farisî "nam, dam, badem" û kurmancî "nav, dav, bahîv") loma toeriya ku heyam hevreha avam ya farisî be, qels e.

Werger biguhêre