Kurmancî biguhêre

Navdêr biguhêre

henîf

  1. (Îslam) dîndarên rast berî ku îslam peyda bibe,
    ji dînê Birahîm pêxemberî,
    tekxwedaperist, monoteîst

Herwiha biguhêre

Têkildar biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Ji erebî حنيف(ḧenîf), hevreha ji aramî חנפא(ḧenêpa, pûtperist) ji îbranî חנף(xenêp, kafir, gawir, bêdîn). Guherîna maneyê ji "bêdîn" gav bi gav bo "dîndar" ji aliyekî ve ecêb e lê ji hêleke din ve tê fehmkirin: cihûyan ereb wek kafir dane nasîn, ereban jî ji Mihemed pêxember ve xwastiye dîndariya xwe bidin pêş.

biguhêre