gîsin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɡiːˈsɪn/
• Kîtekirin: gî·sin

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	gîsin	gîsin
Îzafe	gîsinê	gîsinên
Çemandî	gîsinî	gîsinan
Nîşandera çemandî	wî gîsinî	wan gîsinan
Bangkirin	gîsino	gîsinino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	gîsinek	gîsinin
Îzafe	gîsinekî	gîsinine
Çemandî	gîsinekî	gîsininan

gîsinê traktorê

gîsin nêr

1. (çandinî) Di cot de nikilê tûj ê ku erdê vediqelêşe.

   Cotê bê gîsin, nikil zû lê dişkê.

   Devereke ku Cesîm gîsin lê nedabû nemabû. Destê sibê radibû heya êvarê li serê zeviyan, nav merayan, kort çalan, rê rêviçivan, digeriya, tirpan ji ser milan nediket.

   • Dikana Kawa tijî gîsin, dahs, misas, tevir, bivir, kuling û bêr bû. — (Şivan Perwer, Çîroka Newrozê, Çapxana APEC, 1990, çapa 1em, r. 16, ISBN 91-630-0295-7)
   • Xwedî erdan gîsin li ser gîsin li erdê xwe dixistin û habela çandinî dikirin. — (Laleş Qaso, Xezeba Azadî, Weşanên Pelda, 2000, r. 190, ISBN 91 97 22 75-4-4)
2. Amûrê ku li dû traktorê yan heywanan tê rakêşan daku zeviyê bikole.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: گیسن‎

Herwiha

• gêsin

Hevmane

• gasin

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Pflugschar → de
• Erebî: المحراث‎ → ar, محراث‎ → ar
• Ermenî: խոփ → hy (xopʿ), խոփիկ → hy (xopʿik)
• Farisî: تیغه خیش‎ → fa, تیغه گاوآهن‎ → fa, خیش‎ → fa
• Îngilîzî: plowshare → en, plough → en, plow → en
• Tirkî: saban kulağı → tr, saban demiri → tr